"Wciąż wędruję niestrudzenie po rozległej Mgieł Krainie. Czy ogarnę ją spojrzeniem, nim wędrówki czas przeminie?"
| STRONA GŁÓWNA | INFORMACJE OD AUTORA | PRZYDATNE LINKI | NAPISZ DO MNIE |
|
Niebo dla ptaków, piekło dla ludzi
Przez chwilę byłem tak blisko nieba
Że prawie słońca dłonią sięgałem Nie było we mnie strachu i bólu Kiedy na skraju przepaści stałem Przez chwilę wszystko było tak proste Gdzieś w dole piekło, a Bóg nade mną Wierzyłem, że się wzbiję w obłoki Jeśli się rzucę w tę otchłań ciemną Chciałem jak ptaki fruwać w przestworzach Pędzić jak wicher prosto przed siebie I nawet śmierci już się nie bałem Wierząc, że wkrótce znajdę się w niebie Już rozpostarłem do lotu skrzydła Już miałem wzlecieć i skryć się w chmurach Już miałem skoczyć, kiedy ujrzałem Że ktoś mi wyrwał ze skrzydeł pióra I wciąż na skraju siedząc przepaści Próbuję ze snu tego się zbudzić Złorzecząc temu, co kiedyś stworzył Niebo dla ptaków, piekło dla ludzi © Henryk Rynkowski - www.wiersze.gpe.pl
|
|||||||
